Historia Europy w XX wieku jako historia „asymetryczna”

Historię Europy w XX wieku w jej wymiarze politycznym można interpretować jako odzwierciedlającą dialektykę pewnych wspólnych projektów i ich kwestionowania. Zarówno w jednym, jak i drugim wypadku rysował się przy tym podział między „starą” Europą i tą jej częścią, która wyłoniła się w nowej postaci po I wojnie światowej. Dwoistość ta dawała się widzieć w trzech zasadniczych częściach europejskiego „krótkiego XX wieku”:
• okresu międzywojennego, związanego z istnieniem tzw. systemu wersalskiego,
• drugiej wojny światowej, czyli próby realizacji hitlerowskiego projektu Europy,
• „zimnej wojny”, czyli postępującej integracji Europy zachodniej i wykluczenia z wspólnych dziejów Europy jej części znajdującej się na wschód od „żelaznej kurtyny”
Jako istotne jawi się pytanie: czy ta stała asymetria najnowszych dziejów Europy nie wpłynęła na ich postrzeganie historiograficzne? Czy Europa widziana jest jako zróżnicowana całość, czy też w spojrzeniu tym dochodzi do zniekształceń wynikających z odmiennych perspektyw? To pytanie można odnieść do przedstawiania wspomnianych trzech wielkich rozdziałów historii Europy.
Taka jest idea tematu przewidzianego do umieszczenia go w programie 23. Międzynarodowego Kongresu Nauk Historycznych, który odbędzie się w Poznaniu w dniach 23-29 sierpnia 2020 r.
Ramowe założenia projektu przewidują poprzedzenie sesji odbywającej się w czasie kongresu trzema spotkaniami o rozmiarach 1-1,5 dnia, poświęconych wskazanym wyżej trzem okresom.
Organizatorem jednego z takich spotkań naukowych, traktującego o okresie międzywojennym, jest prof. dr hab. Tomasz Schramm (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza), zarazem kierownik całego projektu, wraz z PAN Stacją Naukową w Paryżu, w siedzibie której odbywa się ono w dniach 20-21czerwca 2019 r.
Pozostałe posiedzenia odbywają się w Moskwie (grudzień 2018 r.) oraz w Luxemburgu (grudzień 2019 r.).

Szczegółowy program