Leopold Unger „Orzeł i reszta”
Dyskusja wokół książki Leopolda Ungera Orzeł i reszta. Widziane z Brukseli, niedawno opublikowanej w języku francuskim (wybór tekstów i wprowadzenie Iwony Hofman, przekład z języka polskiego – Tomasz Stróżyński). Debata z udziałem: Iwony Hofman (Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie), Krzysztofa Pomiana (CNRS, Europa Muzeum Bruksela), Pawła Rodaka (Ośrodek Kultury Polskiej Sorbonne Université), Wojciecha Sikory (Instytut Literacki Kultura Association), Tomasza Stróżyńskiego (do potwierdzenia). Leopold Unger (1922-2011) był jednym z największych współczesnych dziennikarzy specjalizujących się w tematach międzynarodowych, a w szczególności w Europie Środkowo-Wschodniej i w bloku sowieckim, uprawiających rzetelne dziennikarstwo. Pracował głównie z Le Soir, Herald Tribune, Gazetą Wyborczą i Radiem Wolna Europa. Przez 30 lat ściśle współpracował z polskim periodykiem Kultura. Publikacja wydawana w języku polskim od 1947 roku przez Jerzego Giedroycia (1947-2000) we współpracy z małym zespołem w Maisons-Laffitte pod Paryżem, zajmuje poczesne miejsce w historii, przez dziesięciolecia wywierała silny wpływ na kształtowanie opinii.
Dlaczego dziennikarska twórczość Leopolda Ungera zasługuje na pamięć? Po pierwsze, książka Orzeł i reszta (świadomie naśladuje styl artykułów Ungera, oparty na grze słów, tak charakterystycznej dla jego twórczości) jest próbą przybliżenia francuskiej opinii publicznej tekstów publikowanych w Kulturze. Po drugie, dziennikarska twórczość Leopolda Ungera jest bardzo dobrym przykładem formy i problematyki typowej dla Kultury. Jego artykuły koncentrują się na jednym z głównych tematów pisma, jakim był Zachód w swoich relacjach z Europą, ZSRR i Polską.