Na przeszkodzie. Uchwycenie i użycie obrazów filmowych w reżimach autorytarnych

Obrazy filmowe tworzone przez reżimy komunistyczne (Związek Radziecki, Europa Wschodnia) i dyktatury wojskowe (Hiszpania Franco, Portugalia Salazara, Grecja pułkowników) wykazują wiele podobieństw, choć ich propaganda przedstawia odwrotny stosunek do historii: podczas gdy reżimy komunistyczne opowiadają się za zniszczeniem „starego” świata i gloryfikują powstanie „nowego” społeczeństwa, dyktatury celebrują „powrót” do odwiecznego porządku. Podobieństwo polega jednak na tym, że oba typy autorytarnych reżimów twierdzą, że położyły kres historii: prezentowana rzeczywistość  zaciemnia w ten sposób rzeczywiste sprawowanie władzy.

Konferencja ma na celu zbadanie czasowości oficjalnych obrazów i zapisów dźwiękowych, w których do znudzenia powtarzane są te same wydarzenia sportowe, wiece czy stereotypowe przemówienia – wszystkie reprezentacje wiecznego porządku, który miałby przezwyciężyć nieprzewidywalność historii. Ich ponowny montaż wprowadza oczywiście bardziej złożone efekty dotyczące czasowości: wpisuje wydarzenia na nowo w historię, ale także ujawnia to, co reżimy autotorytarne starały się ukryć.