W latach 1980-1989 prawdziwa rewolucja robotnicza, chłopska i intelektualna, wspierana przez autorytet Jana Pawła II, miała miejsce w Polsce. Solidarność połyczyła wszystkie polityczne nurty polskiego społeczeństwa wokół głównej idei: pokonania komunistycznego totalitaryzmu. Poprzez wyraz solidarności związkowej cały naród na nowo odkrył swoją godność i odzyskał niezależność. Solidarność to zwycięski proces uwolnienienia się od komunistycznej dominacji, który rozprzestrzenił się w Europie Środkowej i Wschodniej. Polska była epicentrum ogromnego historycznego trzęsienia ziemi w 1989 roku.
Kto w latach 80. nigdy nie słyszał o generale Jaruzelskim, Lechu Wałęsie czy Jana Pawła II? Te trzy główne postaci dekady „Solidarności” znalazły się w centrum dyskusji politycznych i medialnych.
Uczestnicy konferencji podjęli próbę oceny, co dzisiejsza wolna Europa zawdzięcza pokojowym działaniom Solidarności. Implikacje geopolityczne, rola Jana Pawła II, wyjątkowość polskiego ruchu oporu, Solidarność z Solidarnością: oto główne tematy spotkania.
W tych czasach nieporozumień między Europą Wschodnią i Zachodnią konferencja jest próbą odbudowania zniszczonych mostów. Na koniec należy zauważyć, że z doświadczeń Solidarności można wyciągnąć wnioski. W obliczu współczesnego totalitaryzmu drogę do wybawienia można zobaczyć w jedności narodowej i obronie tożsamości kulturowych i duchowych.
PROGRAM
