7-9 grudnia 2017
Józef Czapski to wyjątkowa w dziejach XX wieku postać, której losy same w sobie są pasjonującym historycznym świadectwem. Wir dziejowy – paradoksalnie – pchnął tego utalentowanego malarza-pacyfistę do walki, a na jej skutek do sowieckich obozów. Stamtąd zaś trafił na wygnanie, na którym stał się mediatorem politycznym, ale i ambasadorem polskiej kultury. Od samego początku funkcjonowania Instytutu Literackiego, a później już w samej paryskiej „Kultrze”, Józef Czapski był aż do swych ostatnich dni jednym z najbliższych współpracowników Jerzego Giedroycia. Swe bogate doświadczenie arystokrata zaczął z czasem przelewać na papier nie tylko farbą, ale i atramentem: „Wspomnienia starobielskie” czy „Na nieludzkiej ziemi”, obok licznych esejów i bogatej korespondencji, do dziś pozostają nieocenionym świadectwem czasów, w jakich przyszło mu żyć, świadectwem na planie historycznym, literackim i artystycznym. Postać Czapskiego została ukazana na przecięciu tych trzech perspektyw podczas paryskiej konferencji, organizowanej wspólnie przez najważniejsze polskie ośrodki naukowo-kulturalno-literackie we Francji i ich zagranicznych partnerów: Towarzystwo Historyczno-Literackie, Stację Naukową PAN w Paryżu, Ośrodek Kultury Polskiej na Sorbonie.
